داود ذبیح زاده خواجوی - استادیار گروه فناوری اطلاعات دانشکده مهندسی، دانشگاه فناوری نوین سبزوار، سبزوار ایران
رضا منصفی - استاد گروه مهندسی کامپیوتر دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

در بسیاری از الگوریتم های یادگیری ماشین، شناسایی الگو و دادهکاوی نیازمند آن هستیم که شباهت یا فاصله بین داده ها را به روش مناسب اندازه گیری کنیم. بعنوان مثال کارایی الگوریتم های خوشه بندی و یا طبقه بند k نزدیک ترین همسایه به معیار فاصله/شباهت بستگی دارد. معیارهایی عمومی نظیر فاصله اقلیدسی و شباهت کسینوسی که بدون توجه به مفهوم داده ها میزان شباهت یا فاصله آن ها را مشخص می کنند، در بسیاری از کاربردها کارایی مناسبی ندارند. این مساله ضرورت یادگیری متریک را نشان می دهد. در یادگیری متریک هدف این است که با توجه به داده ها معیار شباهت یا فاصله بهینه به دست آید بطوری که داده هایی که ازنظر مفهومی و منطقی شبیه به هم هستند، به یکدیگر نزدیک می شوند و داده هایی که از نظر مفهومی و منطقی شبیه نیستند از یکدیگر دور شوند. در این زمینه روش های زیادی ارایه شده است، اما همچنان یکی از چالش های مهم و جذاب، کاهش تاثیر داده پرت یا برچسب نویزی می باشد. در روش ارائه شده، مجموعه داده ورودی هم زمان با یادگیری متریک، به دو بخش داده بدون خطا و بخش داده های پرت تقسیم میشود و یادگیری معیار فاصله تنها بر روی بخش بدون خطا انجام می شود. آزمایشات انجام شده بر رویداده های واقعی (در حضور و عدم حضور داده پرت و برچسب نویزی) کارایی الگوریتم ارایه شده را تایید می کند و برتری آن را نسبت به روش های همتا در مرزهای دانش در محیط های دارای نویز برچسب نشان می دهد.

یادگیری متریک، یادگیری متریک مقاوم، یادگیری متریک نزدیک ترین همسایه با حاشیه بزرگ، طبقه بند k نزدیک ترین همسایه، داده های پرت، برچسب نویزی