عباس بهرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
احمد رضا قاسمی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
روح الله فتاحی نافچی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

در این پژوهش یکی از راه های بهره برداری از منابع آب نامتعارف (آب های شور) بررسی شده است. ایران به دلیل وجود مناطق خشک و نیمه خشک، دارای پتانسیل بالقوه برای استفاده از انرژی خورشیدی می باشد. تولید آب شیرین از طریق تبخیر و میعان آب با استفاده از تابش مستقیم خورشید (آبیاری تقطیری)، یکی از ساده ترین روش های تولید آب با کیفیت و قابل استفاده در کشاورزی می باشد. در این پژوهش به بررسی عملکرد و کارایی مصرف آب گیاه گوجه فرنگی در روش آبیاری تقطیری در ۶ تیمار ۴ تکرار پرداخته شد. دو فاکتور اصلی مورد بررسی شامل دو جنس سطح تقطیر کننده شامل پلاستیک و پلی کربنات و سه اندازه سطح (۰/۴۸، ۰/۷۲ و ۰/۹۶ متر مربع) بود. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار آب تولید شده مربوط به بزرگ ترین اندازه سطح تقطیر (۰.۹۶ مترمربع) با جنس پلاستیک و به میزان ۲۰.۶۶ لیتر به دست آمد. کم ترین مقدار آب شیرین تولید شده نیز برای سطح تقطیر با جنس پلی کربنات با اندازه ی بزرگ (۰.۹۶ مترمربع) و به میزان ۱۶.۸۳ لیتر می باشد. بیشترین میزان کارایی مصرف آب بر اساس وزن میوه و شاخساره مربوط به سطح تقطیر پلاستیکی بزرگ (۰.۹۶ مترمربع) و معادل ۲۶.۶ کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد.

آبیاری تقطیری، کارایی مصرف آب، آب های نامتعارف