غلامرضا محمودی فر - دکتری مدیریت پژوهش دانشگاه لیمریک ایرلند
مجید پورمسعود - دانشجوی دکتری مدیریت مالی، دانشگاه آزاد اسلامی قم ایران
شکوه خسروی نیا - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه علم و فرهنگ تهران ایران
عادل پورقادرچوبر - مدرس گروه مهندسی صنایع، دانشگاه پیام نور گیلان ایران

برنامه ریزی منابع انسانی ابزاری است که مدیران سازمان را مطمئن می سازد تا بهترین افراد، در زمان مناسب برای شغل های مورد نظر انتخاب شوند تا بدین وسیله سازمان ها در پیشرفت خود دچار اختلال نشوند. علیرغم توجه فزاینده به این حوزه تحقیقاتی در سال های اخیر، منابع انسانی اکثرا باعنوان سرمایه های مولد ارزش در نظر گرفته شده و مدیریت ریسک های مرتبط با آن به طور نظام مند بررسی نشده است. منظور از ریسک های بخش منابع انسانی عدم قطعیت ناشی از تغییر در طیف وسیعی از مسائل مرتبط با مدیریت منابع انسانی، که بر توانایی سازمان برای تحقق اهداف استراتژیک و عملیاتی آن تاثیرگذار است می باشد. با توجه به اینکه هر سازمان به واسطه نیروی انسانی خود می تواند به اهدافی که برای خود تعیین نموده است دست یابد. روشن است هرچه مدیران در تامین نیروی انسانی مناسب و کارآمد و به کارگیری آن ها در جای مناسب بهتر عمل نمایند، به نتایج عملکردی بهتری دست خواهند یافت. این مهم تنها از طریق برنامه ریزی مناب و پیش بینی عدم قطعیت ناشی از ریسک های نیروی انسانی محقق خواهد شد تا به واسطه آن اقدامات لازم جهت کاهش اثرات منفی آن ها صورت پذیرد. از این رو در این پژوهش پس از شناسایی ریسک های منابع انسانی در صنعت برق طبق نظر خبرگان به ارزیابی فازی پرداختیم و در نهایت با استفاده از روش ARAS ریسک های شناسایی شده را رتبه بندی نمودیم.

منابع انسانی، ارزیابی ریسک، رویکرد فازی، روش ARAS