علیرضا اسپرهم - دانشجوی دکتری مهندسی سیستم های انرژی – انرژی و محیطزیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ناصر مهردادی - استاد، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیربهادر مرادیخو - دانشجوی دکتری مهندسی عمران – مهندسی و مدیریت ساخت، گروه مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
محدثه صداقت - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی – دانشکده مدیریت - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
سیدعلی محسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران – سازه، دانشکده مهندسی عمران، سازه، دانشگاه تهران، تهران، ایران

شهرهای پایدار آینده جدا از داشتن مصرف انرژی کم و انتشار گازهای گلخانه ای پایین، اصل «بدون پسماند» را نیز در نظر بگیرند. ژئوپلیمرها موادی سیمانی با ساختارهای سه بعدی هستند که د راثر فعال شدن شیمیایی مواد جامد حاوی الومینیوم و سیلیسیوم در دمای نسبتا پایین ایجاد می شوند. برای تولید بتن ژئوپلیمری و اجزای ساختمانی می توان از چندین زباله یا محصولات جانبی از جمله خاکستر احتراق ذغال سنگ، سرباره های کوره های آهن گدازی و فولاد، ضایعات ساختمانی استفاده کرد. مقاله حاضر به طور خلاصه پتانسیل فناوری ژئوپلیمر را در ساختمان هاتی سبز و شهرهای پایدار اینده با اثر کربن کاهش یافته بیان می کند.

ژئوپلیمر، توسعه پایدار، گازهای گلخانه ای، تجزیه و تحلیل چرخه حیات