هاله ایماندوست - دانشگاه ارومیه
علی عیسی زادگان - دانشگاه ارومیه
اسماعیل سلیمانی - دانشگاه ارومیه

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه وسواسی-جبری ونکووردر شمالغرب ایران، با مشارکت نمونه غیر بالینی وسیعتر و مقایسه نتایج حاصل با مطالعه ایزدی، عابدی و معین (۱۳۹۱) بود. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه بزرگسالان ساکن استان آذربایجان شرقی و غربی (۳۴۳۷۴۱۱ نفر) با ۲۰۰ نفر نمونه غیر بالینی (نمونهگیری خوشهای) و ۴۰ بیمار مبتلا به اختلال وسواسی-جبری (نمونهگیری هدفمند) بود. کلیه افراد به پرسشنامه وسواسی-جبری ونکوور تورداسون و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه وسواس مرگ عبدالخالق (۱۹۹۸) پاسخ دادند. یافتهها: نتایج حاکی از هماهنگی ساختار عاملی پرسشنامه وسواسی-جبری ونکوور با ساختار عاملی مفروض مولفان اصلی پرسشنامه است. ضریب همبستگی معنادار با پرسشنامه وسواس مرگ (۵۶/۰= r، ۰۰۰۱/۰=P) نشان از روایی ملاکی این ابزار داشته و اعتبار به روش همسانی درونی با محاسبه آلفای کرونباخ برای نمره کل مقیاس در گروه غیر وسواسی، وسواسی و کل به ترتیب برابر با ۹۴۶/۰، ۹۳۸/۰ و ۹۵۲/۰ است که حاکی از همسانی درونی مطلوب این ابزار می­باشد. نتایج آزمون تی دو گروهی مستقل حاکی از تفاوت آماری معنادار بین میانگین دو گروه بالینی و غیر بالینی است (۲۳/۲T=، ۲۷۸df= و ۰۲/=۰P نمونه غیر بالینی) و (۵۳/۶T=، ۱۱۸df= و ۰۰۰۱/۰P= نمونه بالینی). با استفاده از منحنی  ROC نقطه برش جدیدی برابر با ۹۱ برای این ابزار در شمالغرب ایران پیشنهاد شد. نتیجهگیری: پرسشنامه وسواسی-جبری ونکوور در نمونه غیر بالینی نیز از اعتبار و روایی مطلوبی برخوردار بوده و ابزار مناسبی برای سنجش این سازه تلقی میشود اما در شمالغرب ایران بنا به دلایل فرهنگی نمره برش بالاتری دارد.

کلید واژه­ها: اختلال وسواسی-جبری, پرسشنامه وسواسی-جبری ونکوور, هنجاریابی