شادی بزرگ پناه - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
شهرام جمشیدی - گروه بیماریهای داخلی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
سید میلاد واحدی - گروه بیماریهای داخلی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
لیلا لنکرانی مهاجر - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
غلامرضا نیکبخت بروجنی - گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران

زمینه مطالعه:مولکولهای مجتمع عمده پذیرش بافتی (MHC)، در اتصال به پپتیدهای پادگنی و عرضه آنها به لنفوسیتهای T نقش مهمی دارند و تنوع آنها با پاسخهای ایمنی و خودایمنی مرتبط است. ارتباط ژن کدکننده MHC کلاس ۲ در سگ (DRB۱)با برخی بیماریهای ایمنی سگ نشان داده شده است. هدف:کشف ارتباط بیماری درماتیت آتوپیک سگ با آللهای ژن DLA-DRB۱. روشکار: تعداد ۲۰ نمونه خون از سگهای مبتلا به درماتیت آتوپیک و ۲۰ نمونه از سگهای سالم اخذ شد و پس از استخراج DNA با روش تحلیل HRM فراوانی ژنوتیپهای DLA-DRB۱ و هتروزیگوتی و هوموزیگوتی آللها مشخص گردید. نتایج: براساس تحلیل HRM، نمونهها در ۹ تیپ (A تا I) قرار گرفتند. حضور آلل تیپ D در اگزون ۲ ژن DLA-DRB۱ احتمال ابتلا به درماتیت آتوپیک را افزایش میدهد (۰۶۴/۰ =p و ۲۰۶/۰=Odd ratio). همچنین هتروزیگوتی ژن DLA-DRB۱ سبب افزایش خطر ابتلا به درماتیت آتوپیک میشود (۰۹۰/۰=p و ۱۵۸/۰=Odd ratio). نتیجهگیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که برخی آللهای ژن DLA-DRB۱ میتوانند در حساسیت یا مقاومت در برابر بیماری درماتیت آتوپیک سگ نقش داشته باشند.

درماتیت, آتوپیک, مجتمع عمده پذیرش بافتی, سگ, آلل