سمیرا جلالوندی - دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
الهام ابوالحسنی - دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اراک، اراک، ایران

در شبکه های بین خودرویی، تحرک پذیری بین خودرویی به وسیله نقشه شبکه جاده، وسایل کنترل ترافیک و خودروهای اطراف محدود می شود. حرکت خودروها به وسیله نرخ بالای سرعت و تغییرات نسبی سرعت مشخص می شود و رفتار راننده تاثیر بسزایی در نمونه های حرکتی در کوتاه مدت و بلندمدت دارد. در کوتاه مدت که حرکت خودروها براساس تغییرات خط، ترمز و رفتار عابران تغییر می کند. در درازمدت تحرک پذیری به وسیله، تغییرات در مقصد مشخص شده یک راننده تغییر می کند. در نتیجه برای کنترل ترافیک و جلوگیری از تصادفات نیازمند روش های مسیریابی برای ارسال پیام های ایمنی در جاده ها هستیم. یکی از روش های مسیریابی در شبکه های بین خودرویی روش های مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی است. در این روش ها به دلیل استفاده از ساختار سلسله مراتبی، مقدار اطلاعات ذخیره شده مانند جدول های مسیریابی و سربار بروزرسانی اطلاعات کاهش یافته است. بنابراین در این روش ها پهنای باند شبکه به صورت بهینه استفاده شده و مقیاس پذیری افزایش می یابد. در نتیجه تمرکز این مقاله روی روش های مسیریابی مبتنی بر خوشه بندی است که در این مقاله ویژگی های این روش ها بیان شده و مقایس های بین آن ها انجام شده است.

شبکه بین خودرویی، مسیریابی، خوشه بندی