رضوان باغبانی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

موضوع اعجاز قرآن کریم از دیر زمان توسط پژوهشگران مورد بحث قرار گرفته است. برخی از قرآن پژوهان در بررسی اعجاز قرآن کریم به مسائل ادبی آن تاکید ورزیدهاند. علی بن عیسی بن عبدالله ابوالحسن رمانی از جمله ادیبانی است که در اثبات اعجاز قرآن کریم توجه ویژهای به بلاغت این کتاب آسمانی نموده و آن را محور وجوه اعجاز قرآن کریم قلمداد کرده است. رساله ی «النکت فی اعجاز القرآن»، تالیف رمانی، از نخستین تالیفاتی است که لفظ اعجاز، عنوان اصلی آن را تشکیل داده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین دیدگاه رمانی دربارهی اعجاز بلاغی قرآن کریم، با روش توصیفی تحلیلی، به بررسی و تحلیل رساله ی «النکت فی اعجاز القرآن» پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که از نظر رمانی، بلاغت چیزی جز ادای زیبای معانی نیست. وی با در نظر گرفتن تاثیر روانی بلاغت بر مخاطب، نسبت به پیشینیان خود گامی به جلو برداشته است. او همچنین، با بررسی مسائل بلاغی قرآن کریم تاثیر قابل توجهی در کشف زیبایی های ادبی قرآن کریم در قرون بعد داشته است. این رساله اولین مطالعه ی هنری مستقل در زمینه ی اعجاز بلاغی قرآن کریم می باشد که راه را برای مطالعات گسترده تر، فراگیرتر و عمیق تر در این زمینه باز نموده است.

قرآن کریم، اعجاز، بلاغت، رمانی.