امیرداریوش توسلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد،گروه روانشناسی، واحدقاینات، دانشگاه آزاد اسلامی، قاینات، ایران
مجید ابراهیم پور - استادیارگروه روانشناسی، واحدقاینات، دانشگاه آزاداسلامی، قاینات، ایران

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مدیریت رفتار والدین بر رابطه مادر – کودک، بهبود شاخص عاطفه و سازگاری کودک می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها جزو تحقیقات نیمه آزمایشی است. طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل که در این پژوهش مورد استفاده قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کودکان ۷ تا ۱۲ سال پسر و دختر مدارس شهرستان قم و مادران آنها بودند. نمونه آماری شامل ۱۱۸ نفر از کودکان ۷ تا ۱۲ سال پسر و دختر مدارس شهرستان قم و مادران آنها بود. پرسشنامه پس از ارسال به مادران کودکان با رده سنی مذکور و پس از پاسخگویی به سوالات سیاهه رفتاری کودک آخن باخ، ۳۲ کودک که نمره بالاتر از میانگین در این مقیاس دریافت کرده بودند، غربالگری شده در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند؛ بطوریکه به هرکدام از گروه های کنترل و آزمایش ۱۶ نفر اختصاص داده شد. در این پژوهش تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفته است . نتایج این تحقیق حاکی از آن است که آموزش مدیریت رفتار والدین بر رابطه مادر – کودک ،عاطفه کودک و سازگاری کودک در آزمودنیهای گروه آزمایش در مرحله پس آزمون موثر بوده است ولی آموزش مدیریت رفتار والدین بر رابطه مادر – کودک ،عاطفه کودک و سازگاری کودک در آزمودنیهای گروه کنترل در مرحله پس آزمون موثر نبوده است به دلیل اینکه برای گروه کنترل بدون اینکه آموزشی برای آن اجرا شود پس از یکماه مجددا پرسشنامه توزیع و متغییر ها اندازه گیری شد. لذا به این نتیجه رسیدیم اختلاف معنی داری در این دو آزمون وجود نداشت.

آموزش مدیریت رفتار والدین، رابطه مادر – کودک ، بهبود شاخص عاطفه ، سازگاری در کودک