ناهید شفیعی - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران

هدف مقاله بررسی ضرورت توجه به سنجش مذاکرهای در نظامهای آموزشی است؛ که با تبیین مفهوم سنجش مذاکرهای، طراحی و اجرا، معیارها و ابعاد آن پرداخته میشود. این مقاله بخشی از پژوهشی است که به روش سنتزپژوهی ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفته است. برحسب نتایج مطالعه لازم است در سنجش برنامه های درسی رویکردهای فکری جدید مورد توجه قرار گیرد. یادگیرندگان فرصت داشته باشند تا باتوجه به سطح رشدشان در زمینه چگونگی سنجش مذاکره نمایند؛ درباره »چطور» «چه موقع« و »کجا« و »سطحی کیفی« یادگیری موردنظر خود بحث کنند. سنجش مذاکرهای به صورت مستمر، عملکردی و انعطاف پذیر در خدمت یادگیری است و یادگیرنده در فرایند سنجش فعالانه مشارکت دارد و میتواند ا۳شکال تکالیف سنجشی خود را انتخاب کند. همچنین محیط یادگیری چالش برانگیز است که یادگیرندگان را به سوی تفکر و تامل روی فعالیتهای یادگیریشان هدایت میکند. سنجشی که خود یادگیرنده در تعیین روشها و محتوای مورد سنجش نقش داشته است باعث بهبود انگیزش در فرایندهای یادگیری میشود. همچنین با اجرای روشهای سنجش مذاکرهای و عملی میتوان راهکارهای کاربردی سنجش در محیطهای کاری و فعالیتهای عملیاتی را به یادگیرندگان آموخت.

سنجش مذاکره ای، برنامه درسی، نظامهای آموزشی