پرستو آقایی گلدیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه غیرانتفاعی ایوان کی، ایوان کی، ایران
زینب غیاثی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه غیرانتفاعی مولانا، آبیک، ایران

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر روی ذهنیت کودک آسیب پذیر و والد سرزنشگر در نوجوانان بود.روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش از نوع پژوهش های مداخله ای با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری حاضر شامل نوجوانان ۱۱ الی ۱۶ ساله مراجعه کننده به مرکز آموزش مهارت های رفتاری کودکان و نوجوانان (فرآموز فردوس) در منطقه ۸ شهر تهران در طی دوره ی زمانی خرداد ۱۳۹۸ لغایت مهر ۱۳۹۸ بود. برای انتخاب نمونه مورد مطالعه از روش نمونه-گیری هدفمند و در دسترس با گمارش تصادفی در گروه ها استفاده شد. بدین منظور ۲۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب و با همین روش در گروه های آزمایش ۱۰) نفر) و کنترل ۱۰) نفر) قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش در یک دوره طرحواره درمانی که طی ۸ جلسه ۱/۵ ساعته هفتگی به صورت گروهی برگزار شد، شرکت کردند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامهی ذهنیت های طرحواره ای بود.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی بر روی تعدیل ذهنیت کودک آسیب پذیر و والد سرزنشگر در نوجوانان اثربخش می باشد.نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی طرحواره درمانی میتوان با انجام این روش درمانی، به کاهش طرحواره های ناسازگار و مدیریت ذهنیت های طرحواره ای در افراد کمک کرد.

طرحواره درمانی گروهی، کودک آسیب پذیر، والد سرزنشگر