جواد خزائی - کارشناس ارشد عمران – آزمایشگاه نوسازی مدارس استان تهران
رویا مومنی - کارشناس مهندسی عمران - آزمایشگاه نوسازی مدارس استان تهران

یکی از بزرگترین چالشهای زیست محیطی موجود در اطراف کلان شهرها در سراسر جهان، نحوه بازیافت و حذف زباله ها از چرخه محیط زیست می باشد. مسلماً تحقق توسعه پایدار تا حد زیادی در گرو کاهش فعالیت های مخرب بشر می باشد و به همین سبب امروزه بحث فعالیت های غیر مخرب و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر - برای تخریب کمتر طبیعت - دغدغه ای در تمام علوم می باشد. یکی از راه های کاهش تخریب طبیعت، استفاده از زباله ها در صنایع است و این امر در صنعت ساختمان و بتن به عنوان یکی از پرمصرف ترین مصالح ساختمانی بیشتر نمود پیدا می کند. در این راستا آنچه در این نوشتار مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته استفاده از لاستیک های فرسوده و زباله های لاستیکی در بتن و مصالح پایه سیمانی است. هر چند استفاده از لاستیک در آسفالت بیشتر از یک دهه است که انجام می شود اما کاربرد آن در بتن به تازگی صورت گرفته است. برخی خصوصیات لاستیک مانند جذب آب کم، سبکی قابل قبول و نیز انعطاف پذیری بالا موجب می شود نسبت به بازیافت لاستیک های مستعمل و مصرف آنها در مصالح ساختمانی، توجه نشان داده شود. به همین منظور در تحقیق حاضر، اثر افزودن مقدار و شکل لاستیک بر روی مقاومت فشاری و انعطا فپذیری بتن مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. روش کار در این مقاله به صورت آزمایشگاهی بوده و تعداد 34 طرح اختلاط ساخته شده و مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته است. شکل لاستیک مورد استفاده به دو صورت پودری و رشته ای بوده که نسبت طول هر رشته لاستیک به دیگر ابعاد آن حداقل 10 برابر بوده است. درصدهای مختلف لاستیک در دو شکل مورد نظر در طرح ها استفاده شده و جایگزین بخشی از مصالح ریزدانه بتن شده است که نتایج کار، نشان از تأثیر مثبت استفاده از لاستیک در بتن داشته و در اصل مقاله ارائه می گردد

بتن، لاستیک، زباله، بازیافت، محیط زیست، مقاومت فشاری، انعطاف پذیری