علیرضا تاجیک منصوری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس

تقریبا ۶۰% ذخایر نفت و گاز جهان را مخازن سنگ کربناته از تشکیل می دهند. بازیافت نهایی نفت از مخازن کربناته به دلیل مکانیسم های پیچیده جریان و جذب شدید نفت بر روی سطوح سنگ می تواند تا ۱۰% کاهش پیداکند. تزریق آب کم شور به عنوان یک روش امیدوار کننده برای بهبود ضریب بازیافت نهایی نفت تایید شده است. طراحی شوری مطلوب و ترکیب یونی برای هر تزریق به دلیل شناخت ناقص از مکانیزم های اصلی این روش ازدیاد برداشت یک چالش محسوب می باشد. تغییر ترشوندگی مخازن کربناته از حالت نفت دوست به آب دوست می تواند علت اصلی افزایش درصد بازیافت نهایی باشد اما به طور کلی بیش از یک مکانیزم در این روش دخیل می باشد. این مقاله به بررسی و طبقه بندی جامع از مطالعات و مکانیسم های پیشنهادی که بر فعل و انفعالات سطوح نفت-سنگ-آب نمک در هنگام تزریق آب کم شور به مخازن کربناته ارئه می دهد که به درک بهتر از این سیستم پیچیده کمک می کند.

تغییر ترشوندگی، ازدیاد برداشت از مخازن کربناته، بار سطحی، تزریق آب کم شور، مکانیزم