محمد علی بصیری - استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل،دانشکده اقتصاد و علوم اداری،دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
علی موسایی - دانشجوی دکترا روابط بینالملل دانشگاه اصفهان. مدرس دانشگاه
امیر محمد ایزدی - دانشجوی دکترا جامعهشناسی سیاسی دانشگاه اصفهان. مدرس دانشگاه

بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال پنج جمهوری آسیای مرکزی، دو کشور ایران و ترکیه به جهت اشتراکات فرهنگی، تاریخی، زبانی، مذهبی و قومی با این جمهوریها، سعی کردهاند تا با استفاده از این ظرفیتها و ابزارهای دیپلماسی فرهنگی، در جهت اقناع این جمهوریها و کسب اهداف خود با کمترین هزینه گام بردارند. بر همین اساس، هدف اصلی این مقاله، بر مبنای چارچوب نظری سازهانگاری، پاسخگویی به این سوالات است که اولا علل همگرایی و افزایش روابط ایران و ترکیه با جمهوریهای آسیای مرکزی چیست و ثانیا تا چه میزان دیپلماسی فرهنگی دو کشور در این منطقه موفق و به افزایش روابط و کسب اهداف فرهنگی، سیاسی و اقتصادی دو کشور کمک نموده است؟ نتایج حاصل از این مقاله، حاکی از آن است که اولا پیوندها و اشتراکات تاریخی، فرهنگی، مذهبی، زبانی و قومی میان جمهوریهای آسیای مرکزی و دو کشور ایران و ترکیه علل همگرایی و افزایش روابط بوده است و ثانیا ترکیه نسبت به ایران در امر دیپلماسی فرهنگی و کسب اهداف موفقتر عمل کرده است.

آسیای مرکزی, ترکیه, جمهوری اسلامی ایران, دیپلماسی فرهنگی, سازهانگاری