محمد مهدی تقی زاده - استادیار، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، ، تهران، ایران
امیرحسین حلبیان - عضو هیات علمی گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
محمود عالی پور - دانشجو کارشناسی ارشد اقلیم شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
حسین کیومرثی - دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، ایران

برداشتهای بیرویه از آبهای زیرزمینی سبب کاهش سطح آبها و تغییر کیفیت آنها میشوند. میزان هدایت الکتریکی آب، یکی از شاخصهای موثر در تعیین میزان تغییر آبهای زیرزمینی است؛ به شکلی که میزان شوری آب با برداشت بیرویه و کاهش سطح آب زیرزمینی افزایش مییابد و این امر، آسیبهای جبرانناپذیری به زندگی گیاهی و جانوری اکوسیستم وارد میکند. در پژوهش حاضر کوشش شده است با تحلیل فضایی میزان شوری آبهای زیرزمینی دشت نمدان، میزان ارتباط آن با حلقه چاههای عمیق و نیمهعمیق موجود در دشت تعیین شود. ازاینرو، دادههای ۳۲ چاه مشاهدهای موجود در دشت نمدان با روش میانیابی در محیط GIS برای تعیین میزان شوری آب زیرزمینی در پنج دسته بسیار زیاد، زیاد، متوسط، کم و بسیارکم در دوره آماری دهساله (۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹) استفاده شدند و سپس با تلفیق لایههای اطلاعاتی سالهای آماری، میزان شوری آب زیرزمینی تعیین نهایی شد. در نهایت، ارتباط پهنههای دارای شوری بسیار زیاد و زیاد با حلقه چاههای عمیق و نیمهعمیق تعیین و مشخص شد از بین ۱۳۱۱ چاه عمیق موجود در دشت نمدان، ۴۳۳ حلقه چاه (۰۲/۳۳ درصد) در محدوده بسیار زیاد و زیاد قرار دارند و این میزان، برای چاههای نیمهعمیق ۶۶/۱۲ درصد است. در نتیجه موقعیت چاههای عمیق و برداشت بیرویه از آنها بر شورشدن آبهای زیرزمینی دشت نمدان تاثیر بسیار زیادی دارد

میانیابی, شوری آب زیرزمینی, سیستم اطلاعات جغرافیایی, دشت نمدان