محمد حسین رامشت - استاد ژئومورفولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
هایده آرا - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سیاوش شایان - استادیار ژئومورفولوژی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مجتبی یمانی - دانشیار ژئومورفولوژی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

  حوضه آبریز جاجرود به عنوان یکی از حوضههای کوهستانی کشور در شمال شرق استان تهران واقع شده است. وجود دو سیستم گسلی اصلی مشا – فشم به طول تقریبی ۱۷۰ کیلومتر و گسل شمال تهران به طول ۷۵ کیلومتر و گسلهای فرعی متعدد، نشان دهنده ظهور پدیدههای مهم زمین ساختی در این منطقه است. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی وضعیت نو زمینساخت در این حوضه با استفاده از شاخصهای ژئومورفولوژیکی و ارزیابی صحت و دقت نتایج حاصل از این شاخصها با استفاده از دادههای ژئودینامیکی است. برای دستیابی به این هدف از هفت شاخص ژئومورفولوژیکی: عدم تقارن حوضه زهکشی ( AF )، نسبت پهنای کف دره به ارتفاع دره ( VF )، شکل حوضه ( Bs )، تقارن توپوگرافی عرضی ( T )، منحنی هیپسومتری حوضه ( Hc )، پیچ و خم رود ( S ) و گرادیان طولی رود ( SL ) و همچنین دادههای ژئودینامیکی ایستگاه دائمی GPS حوضه، به عنوان ابزارهای اصلی پژوهش بهره گرفته شده است. دادههای مورد استفاده در ارزیابی شاخصهای ژئومورفولوژیکی، نقشههای توپوگرافی، نقشههای زمینشناسی و تصاویر راداری بوده و در تحلیل دادهها و تهیه نقشههای مربوطه از سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرم افزار۹.۳ ArcGis استفاده شده است، دادههای ژئودینامیکی حوضه نیز از بانک مشاهدات ایستگاههای دائمی GPS اداره کل نقشه برداری زمینی سازمان نقشه برداری ایران تهیه و با استفاده از نرم افزار GLOBK پردازش شد. نتایج حاصل از شاخصهای ژئومورفولوژیکی و دادههای ژئودینامیکی حاکی از آن است که حوضه مورد مطالعه این پژوهش از نظر نو زمینساختی فعال، اما میزان فعالیت حرکات نو زمین ساخت در همه جا یکسان نبوده و مناطق بالادست حوضه از این لحاظ فعالتر است.  

نو زمین ساخت, حوضه آبریز جاجرود, شاخصهای ژئومورفولوژیکی, داده های ژئودینامیکی, سیستم اطلاعات جغرافیایی