احمد پوراحمد - استاد دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
حسین نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
رقیه شمسی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
محمد فعلی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

موضوع زمین و چگونگی استفاده از آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامهریزی شهری بوده و در حقیقت سرنوشت نهایی طرح توسعه شهری وچگونگی مداخله و نظارت بر نحوه استفاده از زمین را رقم میزند و همواره یکی از مسایل اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در شهرنشینی معاصر را این مقوله تشکیل داده است. در مقاله حاضر به بررسی وضعیت کاربری اراضی شهر سعد آباد پرداخته شده است. ابتدا وضع موجود کاربریها مورد بررسی قرار گرفته است سپس به برنامهریزی برای آینده پرداخته شده است. روش بکار گرفته شده در این مقاله بصورت توصیفی-تحلیلی است. چارچوب نظری تحقیق با استفاده از روش کتابخانهای گردآوری شده است و سایر اطلاعات با روش میدانی گردآوری شدهاند. تحلیل کیفی کاربریها با استفاده از مدل SWOT انجام گرفته است. جهت ترسیم و تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای GIS و AUTO CAD استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده در اکثر کاربریهای وضع موجود کمبود وجود دارد و بعضی از کاربریها نیز با مازاد روبرو هستند، که این امر نشان دهنده عدم تعادل در وضعیت کاربریهاست که باید با برنامهریزی دقیق به سمت تعادل هدایت شود.

برنامه ریزی کاربری اراضی, ارزیابی کاربری, سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS), بهینه گزینی, سعد آباد