علی شکور - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان

تا زمانی که برنامه ریزی توسعه روستایی با سایر برنامه ریزی های ناحیه ای که در نواحی روستایی در حال اجراهستند هماهنگ نشود، نمی تواند چندان موثر واقع شود. زیرا برنامه ریزی توسعه روستایی ملزم به تاثیر گذاری در اقتصاد آن ناحیه و چشم اندازهای آن می باشد. از طرف دیگر در فرآیند برنامه ریزی برای توسعه روستایی، شناخت ویژگی های ساختاری سطوح توسعه یافتگی وآگاهی از پتانسیلها و توانهای محیطی هر منطقه اهمیت زیادی دارد. در بررسی حاضر با استفاده از ۲۳ شاخص و متغیر که لازمه شناخت توسعه روستایی است، زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و خدماتی با بهره گیری از مدل موریس تعیین و تحلیل بر روی آنها انجام شده است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان می دهد که تفاوتها و اختلافات زیادی در سطوح توسعه یافتگی وجود دارد، در صورت ادامه این روند ضرورت تعدیل نابرابریها را از طریق اجرای برنامه های مفید توسعه روستایی ضروری می سازد. نتیجه حاصله از تحقیق نشان داد که سطح توسعه یافتگی نواحی روستایی با یکدیگر برابر نیست و روستاها از نظر توسعه یافتگی در سطح پائینی قرار دارند لذا شایسته است برنامه ریزان توسعه روستایی توجه بیشتر خود را به افزایش ابعاد توسعه معطوف سازند.

مدل موریس, توسعه روستایی, توسعه ناحیه ای, شاخص های توسعه, داراب