محمدامین امینی - ۱. Department of Water Engineering, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran.
غزاله ترکان - ۱. Department of Water Engineering, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran.
سید سعید اسلامیان - ۱. Department of Water Engineering, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran.
محمدجواد زارعیان - ۲. Water Research Institute (WRI), Ministry of Energy, Tehran, Iran.
علی اصغر بسالت پور - ۳. Inter ۳ GmbH - Institute for Resource Management, Berlin, Germany.

در پژوهش حاضر، از داده های میانگین بارش ماهانه ۲۷ ایستگاه سینوپتیک، کلیماتولوژی، باران­سنجی و تبخیر­سنجی واقع در حوضه زایندهرود و اطراف آن برای دوره آماری ۲۰۱۴-۱۹۷۰ استفاده شد. پیش از درون­یابی، داده های مفقود در هر ایستگاه توسط روش نسبت نرمال بازسازی شد. همچنین برای کنترل کیفی از آزمون های دیکی- فولر و شاپیرو- ویلک به ترتیب برای بررسی مانایی و نرمال بودن استفاده شد. در ادامه این داده ها با شش روش درون­یابی مکانی شامل روش های معکوس وزنی فاصله، همسایگی طبیعی، اسپلاین منظم، اسپلاین کششی، کریگیدن معمولی و کریگیدن عام پهنه بندی شدند و هر یک از روش ها توسط تکنیک اعتبار متقابل با شاخص های MAE، MBE و RMSE ارزیابی شدند. نتایج نشان داد از میان روش های درون­یابی مکانی، روش­ همسایگی طبیعی با مقدار MAE برابر ۲۴/۰ بهترین عملکرد را برای درون­یابی بارش در میان تمامی روش ها در این منطقه داشته است. همچنین در بین روش­های کریگیدن معمولی، کریگیدن عام، اسپلاین و معکوس وزنی فاصله به ترتیب کریگیدن نمایی با مقدار MAE برابر ۵۴/۰، کریگیدن عام با روند درجه دوم با مقدار MAE  برابر ۵۰/۰، اسپلاین کششی با مقدار MAE  برابر ۵۴/۰ و معکوس وزنی فاصله با توان۴ با مقدار MAE برابر ۵۷/۰ از کمترین خطا نسبت به سایر روش های هم­خانواده خود برخوردار بودند. 

Dickey-Fuller test, Shapiro–Wilk test, Monthly precipitation, Zayandeh-Rud River Basin, Spatial Interpolation methods, آزمون دیکی- فولر, آزمون شاپیرو- ویلک, بارش ماهانه, حوضه آبریز زایندهرود, روشهای درونیابی مکانی