صیاد درویشی - استادیار دانشگاه علوم انتظامی امین
عبدالرحمن میرزاخانی - عضو هیات علمی و دانشجوی دکترای مدیریت پیشگیری از جرم دانشگاه علوم انتظامی امین
نورالله حسینیخواه - عضو هیات علمی و دانشجوی دکترای جرمیابی دانشگاه علوم انتظامی امین

ظهور عدالت ترمیمی نتیجه یکی از تحولات به وجود آمده در نگرش به عدالت کیفری و تفکر ناظر به جرم در دو دهه گذشته میباشد. عدالت ترمیمی رویکرد متوازن و همه جانبه به شرایط جرم است و تلاش مینماید با ابزارهایی مانند میانجیگری بتواند نه تنها منافع تمام آسیبدیدگان ناشی از جرم را تامین نماید، بلکه زمینههای بازپذیری و باز اجتماعی شدن مجرم را فراهم آورد. هدف تحقیق حاضر شناخت نقش میانجیگری دوایر مشاوره و مددکاری کلانتریهای پلیس در پیشگیری از تکرار بزهکاری میباشد. روش تحقیق حاضر از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه توصیفی تحلیلی با استفاده از روش کتابخانهای و اسنادی و کار میدانی با مطالعه دو گروه بزهکار است. از آنجا که مهمترین و موثرترین راه برای آشنایی و دستیابی به مبانی نظری پیرامون عدالت ترمیمی و نقش میانجیگری پلیس در پیشگیری از تکرار بزهکاری، رجوع به منابع و نوشتههای پژوهشگران، و آثار اندیشمندان در این حوزه میباشد، در این تحقیق نیز با استفاده از روش کتابخانهای و بررسی اسنادی از آمار و عملکرد دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتریهای پلیس در یک دوره پنجساله، تلاش شده است تا ضمن بیان تصویری دقیق و واضح از نظریات اندیشمندان در این حوزه و وضعیت فعلی دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی، راهکارهای عملی در جهت تحقق پیشگیری از تکرار بزهکاری بر پایه میانجیگری پلیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که نقش میانجیگری پلیس با رویکرد فرآیندمحوری و با استفاده از ظرفیتهای جامعه محلی، با امکان تاثیرگذاری بر شرایط فردی و اجتماعی مجرم، گرایش مجدد وی را در ارتکاب جرائم کاهش خواهد داد و به عبارتی میتوان بیان نمود، هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجیگری به سمت فرآیندمحوری باشد، امکان تکرار بزهکاری مجرم کاهش یافته و برعکس هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجیگری به سمت نتیجه و کاهش تراکم پروندهها متمرکز شود، امکان تکرار بزهکاری مجرم افزایش پیدا خواهد نمود.

واژگان کلیدی: عدالت ترمیمی, میانجیگری پلیس, فرآیندمحور, پیشگیری از جرم, پیشگیری از تکرار بزهکاری