حکیمه افشاری نژاد - دانشآموختهی کارشناسی ارشد باستانسنجی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران
بهرام آجورلو - دانشیار گروه باستانسنجی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران
احمد جهانگیری - استاد گروه زمینشناسی دانشگاه تبریز، ایران
مهدی رازانی - دانشجوی دکتری مرمت آثار تاریخی و فرهنگی دانشگاه هنر اصفهان، ایران
کریم علیزاده - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه آیوای شمالی، ایالات متحده امریکا

محوطه­ی باسـتانی کهنه­شهر در شمالغرب اسـتان آذربایجان ­غربی به­ـعنوان یکی از محوطه­های دوره­ی مـفرغ قدیم، پس از کاوش­های علمی در ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۳، یافته­های تازه­ای را به همراه داشته است. اطلاعات موجود در رابطه با سفال­های این محوطه تنها محدود به بررسی­های باستان­شناسی بوده و در زمینه­ی باستان­سنجی مطالعاتی صورت نگرفته است. نمونه­های مورد مطالعه در این تحقیق سفال­های دست­ساز سیاه­­خاکستری، قرمز و نخودی متعلق به اواخر هزاره­ی سوم ق.م بوده که از یک لایه و یک مرحله (فاز پایانی استقراری) محوطه به­دست آمده است. هدف اصلی این تحقیق، ساختارشناسی و تعیین جنبه­های اشتراک و افتراق بین دو گروه سفال سیاه­خاکستری، قرمز و نخودی است. نتایج حاصل از روش پتروگرافی و آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD) حاکی از آن است که نمونه­ها از نظر ساختار مشابه هم بوده و تولید محلی هستند. هر دو گروه سفال­ها تا درجه حرارتی حدود °C۸۵۰ پخت شده و تنها از نظر سبک و تکنیک پخت متفاوتاند.   

باستانسنجی, ساختارشناسی سفال, محوطهی کهنهشهر, پتروگرافی, XRD