یعقوب محمدیفر - دانشیار گروه باستانشناسی دانشگاه بوعلی سینا، همدان
علیرضا خونانی - دانشجوی کارشناسی ارشد باستانشناسی، دانشگاه آزاد آمستردام، آمستردام

ساختار غیر تمرکزگرایی در دوران اشکانی دارای ویژگی­های مثبت و منفی است. با وجود مشکلاتی که ممکن بود به واسطه این نظام پیش آید، شاهان اشکانی با پیروی از این سیاست، شرایط را برای رشد و شکوفایی بسیاری از سنت­های کهن در تمامی مناطق زیر سلطه خود فراهم آوردند. پارس یکی از نقاطی بود که با وجود انزوای نسبی در این دوران نقش مهمی در انتقال این ویژگی­های از یاد رفته داشت. تاکنون مطالعات بسیار اندکی بر تاریخ این منطقه در دوران سلوکی و اشکانی صورت گرفته است. تنها داده مورد اعتنا در این خصوص، سکه­های شاهان پارس است که از حدود ۲۸۰ پ.م. تا ۲۲۴ م. در مراکز مهم دوران هخامنشی همچون تخت­جمشید، پاسارگاد و همچنین پایتخت اصلی پارس یعنی استخر ضرب شده است. شاهان پارس در سکه­ها و همچنین بقایای اندک معماری بر جای مانده، به خوبی تعلق خاطر خود را به آثار یادمانی و فرهنگ و مذهب هخامنشی نشان داده­ و با بهره­گیری از عدم تعصب مذهبی اشکانیان، سعی در احیای سنت­های پیشین داشته و تا حدودی نیز موفق بوده­اند.

پارس, میراث اشکانیان, سکهشناسی, پیشینه ساسانیان