سید محسن موسوی
عبدالرحیم هوشمند
سعید برومندنسب
محمدرضا یزدانی

شیوه مرسوم آبیاری برنج در ایران همانند بیشتر نقاط دنیا آبیاری غرقاب دائم می باشد که نیازمند مقدار زیادی آب است. کمبود آب در سال های اخیر و ناکارامدی سیستم های تامین و توزیع و مدیریت آبیاری لزوم استفاده بهتر از آب و بالا بردن راندمان مصرف آن را افزایش داده است. بدین منظور، آگاهی از میزان تلفات آب در شالیزارها ضروری است. نفوذعمقی در ۴ منطقه از شالیزارهای شهرستان صومعه سرا در استان گیلان و در هر منطقه در ۷ نقطه از آن با استفاده از رینگ های ته باز و ته بسته اندازه گیری شد. این نقاط براساس واحدهای مختلف فیزیوگرافی انتخاب شدند. هم چنین متوسط نفوذعمقی این نقاط در طول فصل پایش گردید. اندازه گیری ها دو بار در هفته انجام شد. نتایج نشان داد که نفوذ عمقی در طول فصل یکسان نیست و بسته به شرایط می تواند مثبت و یا حتی منفی نیز باشد. مهم ترین عوامل در تغییرات نفوذ عمقی، نشت جانبی (ازمزارع مجاور) و بالا بودن سطح آب زیرزمینی معلق در شالیزاها بودند.

Rice, Deep percolation, Irrigation water, Perched groundwater table., برنج، نفوذ عمقی، آب آبیاری، سطح آب زیرزمینی معلق