فاطمه سخنور - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حمید اجتهادی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
جمیل واعظی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
فرشید معماریانی - گروه گیاه شناسی، پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدرضا جوهرچی - گروه گیاه شناسی، پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
زهرا رنجبر - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

منطقه حفاظت شده هلالی از سال ۱۳۷۶به عنوان منطقه شکار ممنوع و در سال ۱۳۸۵ به منطقه حفاظت شده تبدیل شده است. این منطقه با مساحت ۶۳۴۹۵ هکتار در غرب شهر گناباد و جنوب شرقی شهر بجستان و در حد فاصل این دو شهر در استان خراسان رضوی قرار دارد. منطقه هلالی در گستره خود ترکیبی از مناطق کوهستانی، دشتی و تپه ماهوری است و بر اساس طبقه بندی دومارتون از اقلیم خشک و بیابانی با تابستان های گرم و زمستان های سرد برخوردار است. در بررسی فلور این منطقه و با به کارگیری فلورهای موجود، تعداد ۳۱۸ گونه گیاهی شناسایی شد. این گونه ها به ۲۰۵ سرده و ۵۳ تیره متعلق هستند. بیشتر گونه ها به تیره های Asteraceae، Poaceae و Brassicaceae به ترتیب با ۵۳، ۳۰ و ۲۶ گونه تعلق دارند. بررسی پراکنش جغرافیایی گونه های منطقه نشان داد که اغلب گونه ها (۳/۵۶ درصد) به ناحیه ایرانی-تورانی متعلق اند و با توجه به سابقه تخریب در منطقه، گونه های چند منطقه ای، جهان وطن و نیمه جهان وطن ۱/۱۴ درصد گیاهان را تشکیل می دهند. تروفیت ها (۵/۴۷ درصد) و همی کریپتوفیت ها (۱/۲۶ درصد) از مهم ترین اشکال زیستی منطقه هستند.

شکل زیستی, فلور, پراکنش جغرافیایی, منطقه حفاظت شده هلالی, خراسان رضوی