روشنک خدابخش - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران
زهره خسروی - استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران
شهره شاهنگیان - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر روان درمانی مثبت­نگر بر افسردگی و توانمندی­های منش افراد مبتلا به بیماری سرطان بود. در قالب یک طرح نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل و ارزیابی به صورت پیش­آزمون و پس­آزمون، ۵۸ آزمودنی از میان کلیه بیماران مبتلا به بیماری سرطان به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. از جمعیت نمونه به طور تصادفی ۱۵ نفر در گروه آموزشی مثبت­نگر و ۱۵ نفر در گروه کنترل(لیست انتظار) قرار گرفتند. مداخله این پژوهش (درمان مثبت­نگر) شامل ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه­ای بود که به شکل گروهی و هفتگی برگزار شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس شادکامی- افسردگی آکسفورد (OHDQ) و همچنین مقیاس توانمندی­ها و فضایل منش لینلی و همکاران (VIA-IS) بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان مثبت­نگر در کاهش افسردگی، افزایش توانمندی­ها و فضائل منش، افزایش سطح زندگی معنادار، زندگی لذت­بخش و متعهدانه افراد مبتلا به سرطان موثر بوده است.

درمان مثبت نگر, توانمندی های منش, افسردگی, سرطان