جواد خدادادی - - دانشجوی دکتری مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تربیت معلم، تهران، ایران
احمد اعتمادی - دانشیار مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
عزالدین علوی کاموسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر افزایش سلامت روان دانشجویان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از تمامی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تربیت معلم تهران بود که از بین آن ها ۲۰ نفر به طور داوطلبانه انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه آزمایش (۱۰ نفر) و گروه کنترل (۱۰ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ۲۸) استفاده گردید. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای در فرایند گروه درمانی وجودی شرکت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان وجودی به شیوه گروهی در افزایش سلامت روان دانشجویان موثر است (۰۵/۰P<). پس از کنترل اثر پیش آزمون، تاثیر درمان وجودی به شیوه گروهی بر علایم جسمانی بررسی و فرضیه اول پژوهش تایید شد (۰۱۲/۰ ,p<۳۲۴/۷= F۱,۱۸). در مرحله بعد اثربخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر کاهش اضطراب و بی خوابی دانشجویان بررسی و فرضیه فرعی دوم پژوهش تایید شد (۰۱/۰,p<۱۸/۱۳= F۱,۱۸). سپس اثربخشی درمان وجودی بر بهبود عملکرد اجتماعی دانشجویان بررسی و فرضیه فرعی سوم پژوهش هم تایید شد (۰۰۱/۰ ,p<۳۲۲/۱۹= F۱,۱۸). و در نهایت، تاثیر درمان وجودی به شیوه گروهی بر فرضیه فرعی چهارم، کاهش افسردگی دانشجویان بررسی شد و نتایج این فرضیه را تایید کرد (۰۵/۰ ,p<۱۴/۱۱=F۱,۱۸). لذا، استفاده از این روش گروه درمانی برای ارتقای سلامت روانی دانشجویان موثر توصیه می گردد.  

درمان وجودی, گروه درمانی, سلامت روانی