عبیر عیسی - کارشناس ارشد زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
عباس قادری - استادیار، گروه زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
علیرضا عاشوری - استاد، گروه زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
دیتر کورن - استاد، موزه تاریخ طبیعی برلین، آلمان

در این پژوهش، ردیف های سنگ آهکی، شیلی و مارنی خاکستری، سبز، قرمز و کرم رنگ سازندهای جلفا، علی باشی و ابتدای سازند الیکا در برش زال، شمال باختر ایران، به ضخامت مجموع ۲۰/۶۷ متر از دیدگاه زیست چینه نگاری بر اساس کنودونت ها بررسی شده اند. این مطالعه به شناسایی ۲۷ گونه و ۴ زیرگونه متعلق به ۵ جنس از کنودونت ها انجامیده ضمن این که یک زیرگونه پیشنهادی جدید به نام Clarkina leveni zalensis n. sub sp. نیز تشریح گردیده است. همچنین تعداد ۱۸ بیوزون کنودونتی مختلف که موید سن ووچیاپینگین تا گریسباخین پیشین هستند، در این برش شناسایی شده اند. از این میان تعداد ۵ بیوزون متعلق به زمان ووچیاپینگین، ۱۰ بیوزون متعلق به زمان چانگزینگین و ۳ بیوزون هم متعلق به زمان گریسباخین هستند، ضمن این که همچون دیگر برش های چینه شناسی منطقه کوه های علی باشی، افق انقراض انتهای پرمین در سطح بالایی آخرین لایه سنگ آهک های حاوی Paratirolites قرار گرفته است. بر این اساس، مرز ووچیاپینگین ـ چانگزینگین در گذر سازند جلفا به سازند علی باشی قرار گرفته و گذر پرمین ـ تریاس (چانگزینگین ـ گریسباخین) در فاصله ۹/۰+ متری از سطح بالایی افق انقراض و درون سنگ آهک های خاکستری رنگ ابتدایی سازند الیکا جای دارد. برخلاف برخی نوشته های اخیر و با توجه به حضور دو بیوزون کنودونتی Clarkina meishanensis – Hindeodus praeparvus As. Zone و Merrillina ultima – Stepanovites ?mostleri As. Zone در عضو کاملا دریایی ارس و بخش های کربناته ابتدای سازند الیکا و نیز حضور بازوپایان کوچک اورتوتتید، شکم پایان بلروفونتید کوچک و نیز حضور فراوان استراکودهای Bairdiidae در این عضو شیلی و همچنین مطالعات ژئوشیمیایی و ایزوتوپی متعدد پیشین، مرز سازندهای علی باشی و الیکا کاملا پیوسته است. .

کنودونت, پرمین پسین, تریاس, برش زال, بیوزون