محمد نریمانی - دانشگاه محقق اردبیلی
نسا کاظمی - دانشگاه محقق اردبیلی
سجاد بشرپور - دانشگاه محقق اردبیلی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک در بهبود خاطرات آسیب زا و شناخت های پس آسیبی زنان متقاضی طلاق بود. روش: پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. از بین کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه شهرستان بیجار در سال ۱۳۹۴، ۳۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل، هر کدام ۱۵ نفر جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش­نامه شناخت های پس از تروما و مقیاس PTSD می سی سی پی استفاده و داده ها توسط شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در نمره کل علائم PTSD (۷۵/۵۳F= و۰.۰۰۰p<)، خاطرات رخنه کننده (۵۵/۵۳F= و۰.۰۰۰p<)، مشکل در ارتباطات بین فردی (۴۴/۴۱F= و۰.۰۰۰p<)، ناتوانی در کنترل عاطفه (۷۶/۳۹F= و۰.۰۰۰p<)، افسردگی (۲۷/۵۱F= و۰.۰۰۰p<)، نمره کلی شناخت های پس آسیبی (۳۲/۲۲F= و۰.۰۰۰p<)، شناخت های منفی درباره خود (۲۰/۳۷F= و۰.۰۰۰p<)، شناخت های منفی درباره جهان (۶۵/۳۱F= و۰.۰۰۰p<)، خود سرزنشی (۷۸/۶۳F= و۰.۰۰۰p<) وجود داشت. نتیجه گیری: همانطور که نتایج نشان می­دهد درمان پردازش مجدد هولوگرافیک در بهبود خاطرات آسیب زا و شناخت های پس آسیبی زنان متقاضی طلاق موثر بوده است. پردازش مجدد هولوگرافیک با شناسایی هولوگرام تجربی درمانجو باعث تغییر و بازسازی ادراک وی از یک حادثه گذشته بوده و به اصلاح باورها و تغییر آن می­پردازد.

Holographic reprocessing, Traumatic memories, Posttraumatic Cognitions, Women divorce, پردازش مجدد هولوگرافیک, خاطرات آسیب زا, شناخت های پس آسیبی, زنان متقاضی طلاق