مهدی دارائی - دانشجوی دکتری رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه تهران، ایران
عبدالحسین امینی - استاد رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه تهران، ایران
محمد صدیق - کارشناس ارشد زمین شناسی، شرکت ملی نفت مناطق مرکزی ایران، ایران
عباسعلی نیک اندیش - کارشناس ارشد زمین شناسی، شرکت ملی نفت مناطق مرکزی ایران، ایران

  این مطالعه به نقش فرایندهای رسوبی و دیاژنزی در کنترل کیفیت مخزنی سازند آسماری در یکی از میادین فروافتادگی دزفول، جایی که عضو ماسه سنگی اهواز گسترش قابل توجهی داشته و به سازند ویژگی مختلط (کربناتی- آواری) داده است، می پردازد. بدین منظور، از داده های رسوب شناسی و پتروفیزیکی دو چاه در میدان مذکور استفاده شده است و برای درک بهتر نقش تغییرات محیطی و دیاژنزی، از داده های ۶ برش سطح الارضی واقع در شمال غرب زاگرس نیز استفاده گردیده است. بر اساس یافته های این مطالعه، کیفیت مخزنی سازند آسماری در بخش آواری میدان مذکور، توسط شرایط محیطی، به ویژه تغییرات رخساره ای و در بخش کربناتی، توسط فاکتورهای دیاژنزی، به ویژه دولومیتی شدن، انحلال و سیمانی شدن سولفاتی کنترل شده است. به صورت کلی، سازند آسماری در بخش کربناتی خود به دلیل تخلخل های قالبی و حفره ای حاصل از انحلال، دارای ظرفیت ذخیره بالایی است ولی ظرفیت جریان تنها در صورت وجود شکستگی ها افزایش یافته است. مهم ترین فرایند کاهنده تخلخل و تراوایی نیز در این میدان، سیمانی شدن سولفاتی تشخیص داده شده است که به ویژه اثرات آن در رخساره اائیدی متعلق به زیر محیط سد قابل ملاحظه است.   

سازند آسماری, فروافتادگی دزفول, عضو ماسه سنگی اهواز, دیاژنز, کیفیت مخزنی