مریم جمالیان - دانشجوی دکتری، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی
محمدحسین آدابی - استاد، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی
میررضا موسوی - استادیار، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی
عباس صادقی - دانشیار، گروه زمین شناسی دانشگاه شهید بهشتی

   به منظور تعیین انواع کمربندهای رخساره ای، محیط رسوبی، ترکیب کانی شناسی اولیه، دمای قدیمه و محیط دیاژنزی سازند گرو، ۶۲۴ متر از این سازند در برش نمونه (واقع در یال جنوب غربی کبیرکوه) متعلق به نئوکومین-آپسین مورد مطالعات ژئوشیمی و پتروگرافی قرار گرفته است. در این برش مرز زیرین سازند گرو رخنمون ندارد ولی در چاه شماره ۱ کبیرکوه، مرز زیرین این سازند با سازند تبخیری گوتنیا گزارش شده است. بر روی این سازند آهک های سازند سروک به سن آلبین-تورونین قرار می گیرند. اعتقاد بر این است که سازند گرو به عنوان سنگ منشاء در حوضه زاگرس عمل کرده است. مطالعات رخساره ای منجر به شناسایی کمربند رخساره ای بخش عمیق دریا در این سازند شد. عدم وجود رخساره های چارچوب ساز، حضور رخساره های پلوئیدی و نبود رخساره های دوباره نهشته شده تائیدکننده ته نشست این توالی کربناته بر روی پلاتفرم کربناته از نوع رمپ می باشد. نتایج حاصل از بررسی عناصر اصلی، فرعی و ایزوتوپهای پایدار اکسیژن ۱۸ و کربن ۱۳ و رفتار آنها نسبت به یکدیگر ترکیب کانی شناسی اولیه آراگونیتی را نشان می دهد. مطالعات ژئوشیمیایی (ترسیم مقادیر ایزوتوپ اکسیژن ۱۸ در برابر منگنز و نسبت Sr/Ca در برابر منگنز) حاکی از این است که سنگ آهکهای منطقه تحت تاثیر دیاژنز در یک سامانه دیاژنزی باز قرار داشته اند. دمای محاسبه شده بر اساس سنگین ترین ایزوتوپ اکسیژن در نمونه های میکریتی سازند گرو ۲/۲۹ درجه سانتی گراد است.  

ژئوشیمی, پتروگرافی, محیط رسوبی رمپ, سازند گرو, زاگرس