ابوالفضل قنبری - استادیار گروه پژوهش های جغرافیای دانشگاه تبریز
جعفر تقی اقدم قره تپه - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

هدف این مقاله، بررسی ارتباط اشتغال و اندازه شهرهای استان آذربایجان شرقی و تاثیر جمعیت شهرهای استان آدربایجان شرقی بر بخش های اشتغال در سال ۱۳۸۵ است. محدوده مورد مطالعه، شامل نقاط شهری استان آذربایجان شرقی در سال ۱۳۸۵ است. اطلاعات و داده ها از سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵ گرفته شده است. روش پژوهش «توصیفی – تحلیلی» است. برای محاسبه داده ها از مدل رگرسیون خطی ساده استفاده شده است. نتیجه پژوهش مبین آن است که بین اشتغال و اندازه شهرهای استان رابطه مستقیم وجود دارد. بدین صورت که به ازای یک واحد تغییر در متغیر مستقل یا به عبارتی افزایش هزار نفری جمعیت، ۰۰۳/۰ یا ۳ نفر به شاغلان بخش کشاورزی، ۱۴۹/۰ یا ۱۴۹ نفر به ازای هزار نفر به جمعیت شهری شاغل در بخش صنعت، ۱۱۸/۰ یا ۱۱۸ نفر به ازای هزار نفر جمعیت شهری به اشتغال در بخش خدمات و ۰۲۴/۰ یا ۲۴ نفر به ازای هزار نفر جمعیت شهری به اشتغال در بخش نامشخص افزوده خواهد شد. در این ارتباط تعداد نفرات افزوده شده در بخش صنعت بالاتر از سایر بخش هاست که دلیل اصلی آن افزایش جمعیت شهرهای استان شاغل در بخش صنعت و سرمایه گذاری و گرایش بیشتر مردم به بخش صنعت است. همچنین گرایش مردم به بخش کشاورزی پایین است که دلیل این امر را بیشتر ماهیت بخش کشاورزی و عدم تجانس آن با محیط شهری استان می توان برشمرد.

اندازه شهر, اشتغال, شهرهای استان آذربایجان شرقی