سارا جمالی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه سازه های آبی، تهران، ایران
محمد جواد منعم - دانشیار گروه مهندسی سازه های آبی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

اهمیت تحویل و توزیع آب در شبکه­های آبیاری منجر به استفاده از سیستم­های دقیق­تری در نظارت و کنترل آب شده است. یکی از متداولترین سیستم­های کنترل خودکار، سیستم تناسبی – تجمعی- تفاضلی (PID) است که طراحی واجرای موفق این کنترل­کننده به تنظیم ضرایب کنترلی آن وابسته است. در این تحقیق از الگوریتم ژنتیک در بهینه­یابی ضرایب این کنترل­گر برای کنترل تراز آب استفاده شده است، برای این منظور مدل مربوط به آن تهیه و با مدل هیدرودینامیک ICSS تلفیق گردید. روند بهینه­سازی این ضرایب برای سیستم کنترل خودکار سرریز لولایی در کانال شماره دو ASCE مورد آزمون قرار گرفت، تابع هدف الگوریتم ژنتیک در این تحقیق، متشکل از شاخص­های ارزیابی MAE ، IAE و فرم بی­بعد SRT بوده است. نتایج حاصله از ضرایب بهینه به­دست آمده با ضرایب حاصله از آزمون و خطا در تحقیق مشابه در کانال، سازه و گزینه بهره­برداری، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد کلیه شاخص­ها در ضرایب بهینه شده بهبود یافته­اند و الگوریتم ژنتیک در تنظیم کنترل­گرPID  مناسب عمل کرده است. 

کنترل گر PID, سرریز لولایی, شاخص های ارزیابی, الگوریتم ژنتیک, کانال آبیاری, مدل ICSS