محمد اسماعیل کمالی پاشاکلایی - دانشجوی دکترای علوم و مهندسی آب- آبیاری و زهکشی، دانشگاه فردوسی مشهد، کارشناس محقق، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران
علیرضا فرید حسینی - - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسین انصاری - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد علی غلامی سفیدکوهی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران

تبخیر-تعرق مرجع (ET۰) پارامتری اساسی در تعیین برنامه آبیاری است که به­دلیل تغییرات مکانی آن، باید از روش­های درون­یابی برای تخمین آن در سطح وسیع استفاده نمود. فاکتوری که می­تواند نتایج درون­یابی را تحت تاثیر قرار دهد، ترتیب مراحل درون­یابی است. در این تحقیق مقایسه دو روش تهیه نقشه­های ET۰ مدنظر قرار گرفت. در روش اول مقدار ET۰ در موقعیت ایستگاه­های هواشناسی به روش هارگریوز-سامانی محاسبه شده و درون­یابی گردید. در روش دوم ابتدا اجزای معادله هارگریوز-سامانی درون­یابی شده و سپس با اعمال فرمول هارگریوز-سامانی در محیط GIS، نقشه­های ET۰ تهیه شد. لذا داده­های اقلیمی ۱۰ ساله (۱۳۸۹-۱۳۸۰) ۴۶ ایستگاه هواشناسی برای تهیه نقشه و ۵ ایستگاه هواشناسی به­عنوان ایستگاه شاهد در استان مازندران جمع آوری گردید. درون­یابی داده­ها به روش کریجینگ معمولی انجام شد و خطای درون­یابی بر اساس شاخص ریشه میانگین مربع خطای استاندارد شده (RMSSE) مقایسه گردید. نتایج نشان داد که داده­های دما دارای همبستگی مکانی بیش­تر و خطای درون­یابی کم­تری بودند. اما برای صحت­سنجی تخمین، مقادیر ET۰ حاصل از هر دو روش با مقادیر محاسبه شده آن در موقعیت ایستگاه­های شاهد مقایسه شد و نشان داد که اختلاف این دو روش معنی­دار نبوده است. لذا استفاده از هر کدام از دو روش مذکور، تغییری در دقت نقشه­های ET۰ ایجاد نمی­نماید.  

تبخیر- تعرق مرجع, تغییرات مکانی, درون یابی, سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS), کریجینگ معمولی