حمید حاجیان پور - دانشیار گروه تاریخ دانشگاه شیراز
مجتبی جوکار - دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه شیراز

شهر یزد در دوره تیموری یکی از درخشان ترین و پررونق ترین دوران خود را پشت سرگذاشت. تاریخ های محلی که در این دوران نوشته شده­اند، علاوه بر اینکه خود محصولی از این رفاه هستند، شواهد زیادی از فراوانی ثروت و اقتصاد توسعه­یافته را نشان می­دهند. پایه اصلی اقتصاد شهر بر تولید و تجارت منسوجات بود. هرچند یزد از کشاورزی خودبسنده­ای برخوردار نبود، به خاطر موقعیت جغرافیایی و قرارگرفتن در مسیرهای تجاری، به­ویژه مسیر جنوبی منتهی به هرموز، این امکان را یافته بود که در تجارت آن دوران نقش مهمی ایفا کند. برخورداری از موقعیت باراندازی و بندرگاهی در کنار دستیابی به صنعت و مهارت لازم برای تولید پارچه­های ابریشمی و نخی مرغوب و ارائه آن به بازارهای داخلی و جهانی، اقتصادی پویا و فعال را برای این شهر به ارمغان آورده بود. آرامش نسبی و سیاسی طولانی­مدت در دوران حکومت امیرچقماق زمینه را برای این رشد و بالندگی فراهم کرده بود. آشفتگی­های سیاسی اواخر حکومت شاهرخ، نزاع­ها و درگیری بین مدعیان سلطنت پس از مرگ شاهرخ، اجحافات مالیاتی و بلایای طبیعی برای مدتی این توسعه و بالندگی را دچار رکود و وقفه کرد. بررسی اقتصاد شهری یزد و دلایل این رونق و شکوفایی به روش توصیفی و تحلیلی از اهداف این پژوهش است.  

اقتصاد شهری, تجارت, پارچه­بافی, تیموریان, یزد