عبدالحسین شیروی - دکتری حقوق خصوصی، استاد دانشگاه تهران، پردیس قم
محمد باباپور - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تهران، پردیس قم

توافقات عمودی شامل قراردادهایی است که جهت همکاری در سطوح مختلف تجاری بین دارنده ی حق تجاری باارزش مانند نام و عنوان تجاری و یا فرآیند خاص تولید یا توزیع و طرف دیگر در خط عمودی منعقد می شود که؛ به موجب آن، طرف اول امتیاز بازاریابی، فروش، یا سایر فعالیت های اقتصادی خود را به طرف دیگر اعطا می کند. این قراردادها بیشترین حجم را در تبادلات تجاری و اقتصادی و گسترش دانش و فن آوری به خود اختصاص داده و همگی بر اصول واحدی استوار هستند که یکی از آن ها اصل حسن نیت است؛ اصلی که در حقوق بین الملل به طور عام و در حقوق تجارت بین الملل به طور خاص پذیرفته شده است و طیف وسیعی از وظایف و تکالیف مانند امانت داری، حسن انجام وظیفه، اطلاع رسانی صحیح، سلامت مالی و غیره را به طرفین یک توافق عمودی تحمیل می کند. در این نوشتار تاثیر اثر حسن نیت بر این توافقات و نتایج ناشی از آن بررسی می شود.

حسن نیت, توافق عمودی, نمایندگی تجاری, انحصار, تجارت بین الملل, فرانشیز