مریم صالحی ادیب - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه رفاه تهران، تهران، ایران
فاطمه سعدآبادی مطلق - کارشناسی مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران

طلاق معضلی اجتماعی است که پیامدهای فردی و اجتماعی مهمی در بردارد. فرزندان ازجمله گروه های آسیب پذیری هستند که تحت تاثیرطلاق قرارمی گیرند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه اثرات طولانی مدت جدایی والدین در دوران کودکی با ازدواج و طلاق فرزندان در بزرگسالی انجام شد. برای انجام این پژوهش از مدل تاریخچهای رویداد برای یک نمونه ۲۱۷۴ نفری از افراد عضو در پانل تجزیه وتحلیل روابط صمیمانه و پویایی خانوادگی استفاده کردیم. نتایج پژوهش نشان داد که جدایی والدین به عنوان یک اثر فشار قوی به خصوص هنگام ترک خانه والدین و زندگی با یک والد عمل میکند. با این حال، این اثر قوی روی زندگی مشترک در ازدواج به کار نمیرود. ما هیچ تاثیری از تحولات دوران کودکی بر میزان ازدواج پیدا نکردیم. با توجه به میزان تحولات بر طلاق، اطلاعات ما فرضیه انتقال بین نسلی طلاق را تایید کرد. ما دریافتیم افرادی که جدایی والدین را تجربه کرده اند به احتمال کمتری ازدواج پایدار دارند. با نگاه به تاثیر سنین خاص، ما دریافتیم که تجربه جدایی والدین قبل از سن ۷ سالگی یک عامل تاثیرگذار بر زمان اولین زندگی مشترک بدون ازدواج و همچنین خطر داشتن اولین طلاق در زندگی آینده می باشد.

جدایی والدین، فرزندان، ازدواج، طلاق