زینب حیدری آل کثیری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

زمینه و هدف: سازگاری و صمیمیت زناشویی از ابعاد اصلی روابط زناشویی است؛ لذا ضروری است به دنبال تقویت این عوامل باشیم. از اینرو این پژوهش باهدف بررسی اثر آموزش تاب آوری بر روی سازگاری و صمیمیت زناشویی در زنان دارای ناسازگاری زناشویی انجام شد.روش بررسی: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان زن دارای ناسازگاری زناشویی مقطع ابتدایی شهر اهواز در سال ۱۳۹۹ بودند. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۹ نفر از زنان بود که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. از مقیاس سازگاری دوتایی (DAS) و صمیمیت زناشویی (MIS) برای جمعآوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و نرم افزار SPSS-۲۲ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در سازگاری زناشویی F= ۹۲/۸۲) و (p< ۰/۰۵ و صمیمیت زناشویی F= ۱۵/۶۵) و (p< ۰/۰۵ معلمان زن دارای ناسازگاری زناشویی وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، آموزش مهارتهای تاب آوری میتواند بهعنوان یک روش موثر درمانی و آموزشی موجب بهبود سازگاری و صمیمیت زناشویی در معلمان زن دارای ناسازگاری زناشویی شود. نتایج این پژوهش میتواند دارای تلویحات کاربردی فراوانی باشد.

سازگاری زناشویی، صمیمیت زناشویی، تاب آوری، ناسازگاری زناشویی، معلمان زن.