ایوب گلیج
حمید جلیلوند
محمد رضا پورمجیدیان
مسعود طبری
کیومرث محمدی سمانی

به منظور بررسی موفقیت زادآوری و تعیین بهترین سطح برای استقرار زادآوری، ۱۲ حفره با مساحت های ۱۰۰-۵۰، ۳۰۰-۱۵۰ و ۶۰۰-۴۰۰ متر مربع و چهار تکرار در سطح هم ارتفاع انتخاب شد. برای اندازه گیری فراوانی، ارتفاع و قطر یقه نهال های زادآوری شده بعد از برش، تعدادی میکروپلات دو متر مربعی در داخل حفره ها و در طول قطر بزرگ و بسته به نسبت سطح حفره ها پیاده شد. نتایج نشان داد که در حفره ها، تعداد نهال ها از ۵ (در حفره های بزرگ) تا ۲۸ اصله (در حفره های کوچک و متوسط) در متر مربع تغییر می کند. تعداد نهال ها در دو مساحت اول (کوچک و متوسط) اختلاف معنی دار آماری با یکدیکر نداشتند. تعداد نهال های تجدید حیات یافته در این حفره ها با حفره بزرگ معنی دار بود (در سطح ۱%). از این مطالعه چنین استنباط می شود که زادآوری در حفره های بزرگ (۶۰۰-۴۰۰ متر مربعی) محدود می شود ولی در حفره های کوچک تر که عموما برداشت به صورت تک درخت انجام شده است از شرایط بهتری برخوردار می باشد. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که مناسب ترین سطح برای برش تک گزینی در چنین جنگل هایی تا ۳۰۰ متر مربعی می باشد.

Natural regeneration, Gap area, Frequency, Seedling, Box stand, Selective cuting., زادآوری طبیعی، سطح حفره، فراوانی، نهال، شمشادستان، برش تک گزینی