احمدرضا عمانی
محمد چیذری

هدف اصلی مقاله حاضر ارائه ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و زراعی گندم کاران با توجه به پذیرش روش های کشاورزی پایدار کم نهاده (LISA ) می باشد. کشاورزی پایدار کم نهاده بر کاهش استفاده از کودها و آفت کش های شیمیایی و استفاده کمتر از شخم بی رویه تاکید می کند و روش های جایگزینی مانند: تناوب زراعی، حفظ بقایای محصول، کاربرد کودهای دامی ، گیاهان لگومینوز، کود سبز، شخم حداقل و کنترل طبیعی آفات را توصیه می نماید. ارائه ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و زراعی گندم کاران با توجه به پذیرش روش های کشاورزی پایدار کم نهاده می تواند به عنوان عامل مهمی در اشاعه نظام کشاورزی پایدار نقش موثری داشته باشد. برای انجام این پژوهش از روش توصیفی و هم بستگی استفاده شده است. گندم کاران استان خوزستان که در سال زراعی ۸۰- ۱۳۷۹ به کشت گندم آبی پرداخته بودند، به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. نمونه های مورد نظر به صورت تصادفی از سه شهرستان اهواز، دزفول و بهبهان که از طریق روش تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، نمونه گیری شد (N=۵۵۲۹, n=۳۵۹). نتایج عمده این مطالعه نشان می دهد که سطح سواد، میزان اراضی زیر کشت آبی، میزان اراضی زیر کشت دیم، کل زمین تحت مالکیت، زمین زیر کشت گندم، درآمد محصول، منزلت اجتماعی، هنجار اجتماعی، دانش فنی و دانش کشاورزی پایدار کم نهاده، با اطمینان ۹/۹۹% و مشارکت اجتماعی و میزان استفاده از کانال های ارتباطی با اطمینان ۹۹% با پذیرش روش های کشاورزی پایدار کم نهاده (LISA) رابطه مثبت و معنی داری داشته است هم چنین سن، تعداد افراد خانوار و فاصله مزرعه تا مرکز خدمات، با اطمینان ۹/۹۹% و سابقه کشت گندم و سابقه اشتغال به کشاورزی، با اطمینان ۹۵% با پذیرش روش های کشاورزی پایدار کم نهاده (LISA) رابطه منفی و معنی داری داشته است.

Sustainable agriculture, Low input sustainable agriculture, Technical knowledge, Wheat farmers., کشاورزی پایدار، کشاورزی پایدار کم نهاده، دانش فنی، گندم کاران