مهدیه کریمی - Bu-Ali Sina University
مرجان السادات حسینی - Hormozgan University
سید مرتضی زاهدی - University of Maragheh

این پژوهش به منظور تاثیر غلظت های مختلف پوشش کیتوزان بر کیفیت و عمر پس از برداشت میوه موز رقم کاوندیش صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در انباری با دمای ۱۵ درجه سانتی گراد و رطوبت ۹۰-۸۵ درصد انجام گرفت. تیمارها شامل چهار سطح کیتوزان (صفر، ۵/۰، ۱ و ۲ درصد) و اندازه گیری صفات در زمان های صفر، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ روز انجام گرفت و صفاتی از قبیل تغییرات وزن، سفتی، پوسیدگی، میزان فنل، ظرفیت آنتی اکسیدانی، پی اچ، اسید قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، آنزیم پلی فنل اکسیداز، میزان قهوه ای شدن و رنگ اندازه­گیری شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تیمار کیتوزان باعث بهبود برخی ویژگی های کیفی در میوه موز گردید. کیتوزان از دست­دهی آب و کاهش وزن، سفتی، محتوای اسید آسکوربیک و رنگ­گیری را به تاخیر انداخت. بیشترین شاخص پوسیدگی (۰۹/۸ درصد) مربوط به تیمار شاهد و کمترین (۴۵/۲ درصد) آن مربوط به تیمار کیتوزان ۲ درصد بعد از بیست روز نگهداری بود. میزان مواد جامد محلول و اسیدهای آلی در طی دوره انبارمانی افزایش یافت و میوه های تیمار شده با کیتوزان ۱ و ۲ درصد کمترین مواد جامد محلول و اسید را داشتند. همچنین در پایان دوره انبارداری میوه های تیمار شده با ۱ و ۲ درصد کیتوزان بالاترین پی اچ، محتوای فنل و ظرفیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند. در نهایت می توان بیان داشت تیمارهای کیتوزان با غلظت های ۱ و ۲ درصد یه صورت موثری سبب افزایش و حفظ کیفیت انبارمانی میوه موز گردیدند.

Total antioxidant, Ascorbic acid, Poly phenol oxidase, Incidence index., ظرفیت آنتی اکسیدانی, اسید آسکوربیک, پلی فنل اکسیداز, شاخص پوسیدگی