اثر شوری و باکتری های محرک رشد بر برخی صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه گندم تتراپلوئید پوشینه دار در مقایسه با گندم دوروم
عنوان مقاله: اثر شوری و باکتری های محرک رشد بر برخی صفات فیزیولوژیک و عملکرد دانه گندم تتراپلوئید پوشینه دار در مقایسه با گندم دوروم
شناسه ملی مقاله: JR_JCPP-6-21_008
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_JCPP-6-21_008
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
سمیرا طباطبائی - Isfahan University of Technology ,Isfahan, Iran.
پرویز احسان زاده - Isfahan University of Technology ,Isfahan, Iran.
خلاصه مقاله:
سمیرا طباطبائی - Isfahan University of Technology ,Isfahan, Iran.
پرویز احسان زاده - Isfahan University of Technology ,Isfahan, Iran.
اطلاعات علمی کافی در زمینه گندم های پوشینه دار موجود نیست، لذا در مطالعه حاضر تغییرات محتوای کارتنوئید، فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان، غلظت مالوندآلدئید، پایداری غشاء و عملکرد دانه یک ژنوتیپ از گندمهای تتراپلوئید پوشینهدار (به نام جونقان) در مقایسه با یک ژنوتیپ از گندمهای دوروم (به نام یاواروس) در پاسخ به تیمار آب شور و باکتری محرک رشد به صورت آزمایش کرتهای خرد شده فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سال زراعی ۱۳۹۲ - ۱۳۹۱ در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. سه سطح شوری آب (۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیمولار نمک طعام) به عنوان فاکتور اصلی و دو ژنوتیپ و چهار سطح سویه باکتری محرک رشد (شاهد، ۵۵۰، ۵۷ و (UW۳ به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. شوری منجر به کاهش معنیدار عملکرد دانه (نزدیک به ۳۰ درصد)، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز و محتوای کارتنوئید شد، هم چنین شوری سبب کاهش پایداری غشاء و افزایش غلظت مالوندآلدئید شد که نشان دهنده تخریب غشاء سلولی است. سویههای باکتری تاثیر متفاوتی بر صفات مذکور داشتند. سویه ۵۵۰ منجر به افزایش ۴۴ درصدی عملکرد دانه در شرایط غیر شور و سویه UW۳ منجر به افزایش ۲۴ درصدی عملکرد دانه در سطح ۲۰۰ میلیمولار شوری شد. باکتریهای محرک رشد منجر به افزایش پایداری غشاء در شرایط شور شدند. به طورکلی به نظر میرسد نوع تاثیر باکتریهای محرک رشد بر گندم های تتراپلوئید به ژنوتیپ، میزان شوری و سویه باکتری بستگی دارد. ژنوتیپ پوشینهدار جونقان از نظر صفات فیزیولوژیک مورد مطالعه و عملکرد دانه ضعیفتر از ژنوتیپ یاواروس بود، ولی درصد کاهش عملکرد دانه آن در اثر شوری تفاوت معنیداری با ژنوتیپ یاواروس نداشت.
کلمات کلیدی: Antioxidant enzymes, Plant growth promoting rhizobacteria, Membrane stability, Salinity, Tetraploid wheat, Malondialdehyde, آنزیم های آنتی اکسیدان, باکتری محرک رشد, پایداری غشاء, شوری, گندم تتراپلوئید, مالون دآلدئید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1220075/