عبداله ذبیح زاده - دکترای حسابداری و عضو هیات علمی گروه حسابداری دانشگاه شمال آمل

اغلب صاحب نظران مالی و مراجع ذی صلاح استانداردگذار، گزارشگری مالی را یک سیستم اطلاع رسانی قابل اتکاء تلقی می کنند که می تواند جریان صحیح و سالم اطلاعات مالی را بین مقامات اجرایی کشور در قامت پاسخ گویان و نمایندگان منتخب مردم در جایگاه پاسخ خواهان برقرار کند .از این رو، بررسی سیر تطور حسابداری و گزارشگری مالی می تواند تصویری کلی ازوضعیت و عملکرد نظام پاسخگویی مالی حاکم بر منابع عمومی ارائه و فراز و فرود آن را روشن کند و نقشه راهی برای طراحی و اجرای یک سیستم مناسب گزارشگری مالی جهت ارتقای سطح مسئولیت پاسخگویی فراهم نماید.مبنای حسابداری و رویکرد اندازه گیری دو مفهوم بنیادی و مستقل در حسابداری و گزارشگری مالی است .استقلال و کاربرد هر یک از این دو مفهوم در حسابداری و گزارشگری مالی از منظر مبانی نظری بسیار روشن است .مبنای حسابداری مفهومی است که بر عنصر زمان تاکید دارد، اما رویکرد اندازه گیری مفهومی است که بر نوع منابعی که باید اندازه گیری شود و عناصری که قرار است در صورتهای مالی ارائه شود، تمرکز می کند .

حسابداری بخش عمومی، گزارشگری مالی بخش عمومی،اهداف گزارشگری مالی ، عناصر ، محتوا ومحدودیت های گزارش های مالی