جمال خداکرمی - دانشیار، گروه معماری، دانشگاه ایلام،
شهلا نوری - کارشناسی ارشد معماری ، گروه معماری، دانشگاه ایلام.

هدف این تحقیق بررسی تغییرات سطح آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری در اثر تغییر مصالح جداره های عمودی دره شهری است. شهر اصفهان به عنوان نمونه شرایط اقلیمی گرم، انتخاب شده است. در این تحقیق مصالح آجر، تراروتن، مرمر، سرامیک، آلومینیوم و گرانیت با ویژگی های حرارتی خاص خود به عنوان پوشش جداره های عمودی ساختمانهای دره شهری انتخاب و در نرم افزار انویمت شبیه سازی شده و داده های مربوط به دمای هوا، میانگین دمای تشعشعی، رطوبت نسبی و سرعت باد از نرم افزار خروجی گرفته و با استفاده از نرم افزار ریمن شاخص آسایش حرارتی PET محاسبه شده است. نتایج این پژوهش، نشان می دهد تغییر مصالح جداره عمودی از آجر به گرانیت در نسبت وجوه ۵/۰ و خیابان شرقی- غربی سبب کاهش ۱ تا ۱/۱درجه سانتی گراد دمای هوا، ۱/۱۴ تا ۹/۱۷ درجه سانتی گراد میانگین دمای تشعشعی و ۸ تا ۳/۸ درجه سانتی گراد شاخص PET می شود. همین تغییر مصالح در نسبت وجوه ۱ باعث کاهش ۳۸/۱ تا ۴۹/۱ درجه سانتی گراد دمای هوا، ۴۵/۱۶ تا ۹۲/۲۰ درجه سانتی گراد میانگین دمای تشعشعی و ۲۳/۹ تا ۶۳/۹ درجه سانتی گراد شاخص PET می شود. بعلاوه در نسبت وجوه ۲ استفاده از گرانیت به جای آجر سبب کاهش ۳۵/۱ تا ۳۶/۱ درجه سانتی گراد در دمای هوا، ۱۹/۲۸ تا ۱۵/۳۰ درجه سانتی گراد میانگین دمای تشعشعی و ۲۳/۷ تا ۲۳/۹ درجه سانتی گراد شاخص PET می شود. این اختلاف ها در خیابان با جهت گیری شمالی جنوبی نیز وجود داشته و محاسبه شده اند.

مصالح ساختمانی, جداره عمودی, عملکرد حرارتی, آسایش حرارتی, دره شهری