روح اله فلاح مدواری - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
مهدی ملکوتی خواه - Kashan University of Medical Sciences
فائزه عباسی بلوچخانه - Shahid Beheshti University of Medical Sciences
حدیثه ربیعی - Shahid Beheshti University of Medical Sciences
مریم جلالی اردکانی - Shahid Beheshti University of Medical Sciences

مقدمه: صدای محیط کار یکی از عوامل استرس زای شغلی محسوب می شود. استرس می تواند در مهارت های ارتباطی افراد تاثیر گذار باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف برسی ارتباط بین صدای محیط کار و مهارت های ارتباطی کارگران صورت گرفت. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۸ در یکی از معادن استان یزد انجام شد. جامعه آماری ۸۰ نفر در نظر گرفته شد که به ۲ گروه مواجهه و شاهد طبقه بندی شدند. ابزار این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مهارت های ارتباطی کوئین دام و همچنین اندازه گیری صدا به صورت دزیمتری و تراز سنجی صوت بود. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ بررسی های آماری انجام گرفت. نتایج: نتایج تحلیلی ارتباط بین مهارت های ارتباطی و مشخصات دموگرافیک نشان داد که در بین تمامی افراد شرکت کننده رابطه معنی داری بین مشخصات دموگرافیک دو گروه و نمرات زیرمقیاس ها و نمره نهایی مهارت های ارتباطی وجود نداشت (P > ۰.۰۵) بنابراین دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که مهارت های ارتباطی با سطح مواجهه صدا در بین دو گروه مورد مطالعه ارتباط معنی داری  داشت (P < ۰.۰۵). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مهارت ارتباطی افراد در اثر مواجهه با صدا کاهش خواهد یافت. این مهارت در مشاغل از اهمیت بالایی برخوردار است و می تواند در بهره وری و حوادث نیز اثرگذار باشد بنابراین با کاهش مواجهه کارگران با صدا می توان از کاهش این توانایی کارگران پیشگیری کرد.

Occupational noise, Communication Skills, Stress, Mining Workers, صدای محیط کار, مهارت های ارتباطی, استرس, کارگران معدن