سید احمد مدنی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.

این پژوهش روایتی تاریخی از مسیر زندگی حرفه ای و اندیشه های رالف وینفرد تایلر در حوزه مطالعاتی برنامه درسی است. تایلر در دورانی مسیر تحقیقاتی خویش را آغاز کرد که نقش آفرینی بسیاری از مربیان و معلمان در مدارس و کلاس های درس مبتنی بر باورهای عامیانه بود. او توانست اندیشه های فلسفی مربیانی چون هربارت و دیویی را به دغدغه های عملی متخصصانی نظیر ثورندایک، چارترز و بابیت ربط دهد و گسست میان نظریه و عمل برنامه درسی را کاهش دهد. این پژوهش تاریخی به روش استنادی و با تحلیل مجموعه ای از اطلاعات تاریخی مغفول، به واکاوی تجارب تحقیقاتی و زمینه های فکری تایلر پرداخته و برخی از باورهای او را که برای فهم عمیق تر الگوی موسوم به خطی-منطقی تایلر لازم اند تبیین کرده است. از جمله این باورها می توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱) آموزش انتزاعی عملیات ریاضی به اندازه آموزش جزءبه جزء آنها موثر است؛ ۲) برای ایجاد انگیزش درونی در دانش آموزان باید محتوای درس را به فعالیت های روزانه زندگی پیوند داد؛ ۳) اجرای صحیح روش حل مسئله دیویی و روش پروژه کیلپاتریک مستلزم این است که روش مناسبی برای ارزشیابی یادگیری دانش آموزان طراحی کرد؛ ۴) در جامعه مردم سالار دشوارترین وظیفه تبدیل کردن دانش آموزان به شهروندان مسئولیت پذیر است؛ ۵) ارزشیابی تکوینی، نه برای قضاوت درباره یادگیری دانش آموز یا عملکرد معلم، بلکه برای قضاوت درباره کارآمدی و اثربخشی برنامه درسی است؛ ۶) فرایند برنامه ریزی درسی خطی نیست؛ و ۷) هدف ارزشیابی، بهبود آموزش و هماهنگی اثربخش تر معلمان است. در این پژوهش تاریخی، همچنین رویکرد مشارکتی و واقع گرایانه تایلر و تلاش های وی برای کاهش شکاف میان نظریه و عمل برنامه درسی برجسته شده اند.

رالف تایلر, پیوند «نظریه» و «عمل» برنامه درسی, آموزش, مطالعه هشت ساله