مائده عسگریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران – محیط زیست، دانشکده مهندسی عمر
مسعود تابش - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران
ابراهیم بدلی باوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران – محیط زیست، دانشکده مهندسی عمر

امروزه تحلیل، شبیه سازی و مدیریت عملکرد شبکه های جمع آوری فاضلاب در دوره بهره برداری آن با روش های گوناگونی انجام می شود. اما در این میان به برنامه ریزی برای مدیریت عملکرد شبکه در شرایط بحرانی مانند بروز خطرات طبیعی و انسان ساز کمتر توجه شده است. در مقاله حاضر به ارائه الگوریتمی برای بالا بردن آمادگی شبکه های فاضلاب برای مواجهه با بحران ها پرداخته شده است. ارزیابی میزان ریسک های موجود در شبکه های جمع آوری فاضلاب باعث می شود که در زمان رخداد مخاطرات طبیعی یا انسانی، شبکه با تنش غیر منتظره مواجه نشود و بعضا از خسارات احتمالی پیش روی شبکه جلوگیری به عمل آید. برای محاسبه ریسک های شبکه ابتدا تهدیدات ممکن شناسایی شده و با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی و اخذ نظر کارشناسان، تهدیدات از نظر درجه اهمیت رتبه بندی و تهدیدات با درجه خطر بالاتر برای تحلیل میزان ریسک مد نظر قرار گرفته اند. احتمال وقوع و شدت اثر تهدیدات از طریق روش های کمی و با داشتن داده هایی همچون دوره بازگشت تهدیدات در گذشته و عمر طراحی شبکه به دست آمده است. شاخص موثر دیگر در میزان ریسک در شبکه ها آسیب پذیری هیدرولیکی و مکانیکی اجزای شبکه است که با فرض بروز قطعی (100%) هر بحران بطور جداگانه محاسبه شده است. به این ترتیب میزان ریسک ناشی از هر تهدید از حاصل ضرب عوامل مستقل ایجادکننده آن یعنی احتمال رخداد تهدید و شدت اثر آن و آسیب پذیری شبکه ناشی از آن تهدید بدست آمده است. با توجه به بزرگی ریسک های محاسبه شده، تهدیدات در چند گروه (تهدیدات با ریسک کم تا تهدیدات با ریسک زیاد) دسته بندی شده اند و بنابراین می توان رویکردهای مقابله با هر دسته را بر مبنای میزان ریسک ها در آن دسته مدیریت کرد.

شبکه جمع آوری فاضلاب، ارزیابی و مدیریت ریسک، تحلیل سلسله مراتبی، آسیب پذیری