زمین خود معمولا دارای پیامدها و مشکلات جدی از جمله: ناکارآمد شدن کاربری زمین، وابستگی بیش از حد به خودرو، تراکم کم و تفکیک و جدایی زیاد کاربری ها از یکدیگر می باشد. از طرفی همگام با استفاده از حدس و گمان هایی که درخصوص استفاده بهینه از کاربری اراضی موجود است، مدل ها و نظریه های فعلی رشد شهرها به تکه تکه شدن شهرها و ناکارآمدی آنها و از دست رفتن مفهوم بهینه شهرهای جدید انجامیده است. شهرهای جدید آینده باید یک نوع متفاوت از ساختار و فضای شهری را ارائه نماید. این شهرها جایی باید باشد که در آن زندگی شهری به بهترین وصف در جریان بوده و بسیاری از مشکلات شهرنشینی فعلی و رایج در آن وجود نداشته باشد.