نوشین بصیری - دکتری تخصصی روان شناسی بالینی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران و مدرس دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، دانشکده روان شناسی و مشاوره، اصفهان، ایران.
زهرا خیر - دکتری تخصصی روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران و مدرس دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، دانشکده روان شناسی و مشاوره، اصفهان، ایران.
حبیب هادیان فرد - استاد گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

اختلال نقص توجه اختلالی است که در طول گستره عمر ممکن است هر فردی را درگیر کند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش نوروفیدبک در درمان اختلال نقص توجه در بزرگسالان بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی بود. جامعه آماری شامل همه افراد ۱۸ تا ۴۰ ساله دارای اختلال نقص توجه در شهر اصفهان بودند که از طریق پرسشنامه کانرز بزرگسالان و مصاحبه تشخیصی به وسیله روان پزشک انتخاب شدند. نمونه شامل ۲۰ نفر از این افراد بودند که به روش تصادفی انتخاب و به شکل تصادفی در گروه ها (کنترل و آزمایش) گمارده شدند. ابزار استفاده شده پرسشنامه کانرز بزرگسالان (۱۹۹۸, Canners Adult ADHD Rating Scale) فرم خودگزارش دهی و آزمون کنترل بازدری بوده است. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده اثربخشی این درمان در از بین بردن علائم اختلال نقص توجه بود (۰۱/۰P<) و میزان این تاثیر برابر با ۷/۹۵ درصد و برای مهارت بازداری ۹۳ درصد بود. درمجموع می توان چنین گفت که با توجه به اینکه ابتلا به اختلال نقص توجه باعث تغییر و به هم ریختن امواج مغزی می گردد، نوروفیدبک با اصلاح و تنظیم مجدد این امواج باعث سودمندی بالینی می گردد. لذا می توان آموزش نوروفیدبک را در کنار سایر درمان ها برای این اختلال به کار برد.

نوروفیدبک, اختلال نقص توجه, تمرکز, بازداری, اختلال نقص توجه/بیش فعالی بزرگسالان