ساسان نادری - کارشناسی ارشد، گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران.
رضوان قنبری موحد - استادیار، گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران.
سعید غلامرضایی - استادیار، گروه توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران.

خشکسالی یکی از مهم ترین تهدیدها و بلایای طبیعی است که تاثیر قابل توجهی بر اکوسیستم ها، معیشت مردم و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها دارد.  آسیب پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی با توجه به محل زندگی و نوع محصول می تواند متفاوت باشد. لذا برای مدیریت بهتر پدیده خشکسالی و کاهش آسیب پذیری کشاورزان، باید مناطق آسیب پذیرتر مشخص گردند.این در حالی است که در اکثر مطالعات انجام شده در زمینه‎ ی آسیب پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی، به بعد اجتماعی آن کمتر پرداخته شده است. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی کشاورزان گندم کار نسبت به خشکسالی در سه منطقه از استان کرمانشاه بود که دارای شدت های متفاوت خشکسالی (شدید، متوسط و خفیف) بودند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۷۵ نفر تعیین شد و نمونه گیری به صورت طبقه ای چند مرحله ای انجام شد. برای ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی کشاورزان از فرمول می بار و والدز بهره گرفته شد. بر اساس نتایج می توان استنباط کرد که شاخص های تنوع محصول، مشارکت، استرس، وضعیت تغذیه، نوع سیستم آبیاری، سیستم هشدار و دانش اقدامات مقابله با خشکسالی بیشترین تاثیر را بر میزان آسیب پذیری اجتماعی کشاورزان داشتند. به علاوه، کشاورزان شهرستان گیلانغرب بیشترین آسیب پذیری اجتماعی را تجربه کردند.

آسیب پذیری اجتماعی, خشکسالی, مدیریت ریسک, کشاورزان, استان کرمانشاه