امنیت شرط اساسی توسعه پایدار و خوداتکایی در کشور می باشد و بدون امنیت هیچ یک از اهداف توسعه پایدارمحقق نخواهد شد. تمام استراتژیست ها اعتقاد دارند که کار در زمینه امنیت یک سرمایه گذاری هوشمندانه است. با این وجود،کشورهای درحال توسعه، جهان سومی، با بهره روی پایین دولت ها مواجه هستند و از فقر امنیتی (ناامنی اقتصادی، غذایی،بهداشتی، زیست محیطی، شخصی، جامعه و سیاسی) رنج می برند. می بینیم که این فقر، امنیت [انسانی]، چالش های جدیدیبرای برنامه های توسعه پایدار دولت ها به وجود آورده است و مدیریت سنتی دیگر توان مقابله با این چالش ها را نخواهد داشت. برای غلبه بر این چالش ها در محیط متلاطم امروز، سیاست گذاران و مدیران باید تحت یک رهبری واحد به شکلجدیدی تفکر و اقدام کنند. مدیریت استراتژیک (تفکر استراتژیک و برنامه ریزی استراتژیک) با نظارت و ارزیابی فرصت ها،تهدیدهای خارجی، نقاط قوت و ضعف یک کشور به منظور تدوین و اجرایی استراتژی های جدید ملی، منطقه ای و بین المللی تاکید دارد، فرایند مدیریت استراتژیک به دولت کمک می کند تا از روشی منظم تر، معقول تر و منطقی تر، گزینه های استراتژیک خود را انتخاب و استراتژی های بهتری را تدوین کند. از این رو هدف این تحقیق بررسی اهمیت مدیریت استراتژیک در تامین امنیت انسانی است. در این راستا، ابتدا به مبانی نظری موجود در حوزه های مدیریت استراتژیک و امنیت پرداخته شده است و در نهایت در مورد اهمیت مدیریت استراتژیک در خصوص هر یک از ابعاد امنیت انسانی (اقتصادی، غذایی،بهداشتی ، زیست محیطی، شخصی، جامعه و سیاسی) بحث خواهد شد. در پایان، بررسی ها حاکی از ضرورت مدیریت استراتژیک در توسعه پایدار امنیت انسانی (آزادی از ترس، نیاز و حقارت) می باشد.